Skala Lokala - Recensies

Een half uur later beland je dan met je nieuwe gebruikersnaam, terwijl je helemaal geen gebruiker bent, en een wachtwoord waarvan je zelf zegt: ‘dat zie ik ook voor het eerst’ op de website van het oude, maar wel gerenoveerde Luxor Theater. Na het aanklikken van voorstellingen en kalenders heb je dan uiteindelijk de mogelijkheid om iets in je winkelmandje te doen.

Op dit moment is de helft van de gemiddelde Rotterdammer allang afgetaaid. Ik bel wel naar de kassa, maar dan raak je in nog groter problemen. Je krijgt, als dat lukt, contact met het nieuwe Luxor en dat is in Zuid en daar kom je - niet alleen uit principe - liever nooit. Dat is omdat daar de rechtbank zit, de belastingdienst, de keuringsarts, een would be hogeschool en het UWV. Dus terug naar de website en je winkelmandje. Mensen met lef klikken dan op ‘verder’.

Laag opgeleiden en bejaarden zie je zelden in het theater. Na ‘verder’ gaat er een wereld voor je open. Je mag zelf de zitplaatsen van de voorstelling kiezen of je doet dat automatisch met de bijbehorende prijs. Vervolgens begint het gedonder. Er zijn naast de twee eerder genoemde opties nog een aantal mogelijkheden die er op neer komen dat als je een pagina terug klikt, heel de zooi is verlopen en je opnieuw langs alle advertenties voor een volledig verzorgde vakantie in Egypte kan.

Je moet wel echt bezeten zijn van theater als je een nieuwe poging tot het kopen van kaarten voor Luxor onderneemt. Gerard Cox is bijna dood, dus je logt opnieuw in (zie boven). Als ervaringsdeskundige winkel je verder. Drie kaartjes voor de voorstelling graag, aub. Lieve computer, doe nou et cetera. Boven in het scherm verschijnen rode letters met de mededeling dat drie zitplaatsen naast elkaar niet mogelijk is of zijn. Daarvan wil ik af zijn. Je klikt dus pagina terug en je bent opnieuw verlopen en weer halverwege een all inclusive vakantie in Egypte.

Ineens begrijp je waarom er getoornd wordt aan de subsidie voor toneelvoorstellingen en dat Luxor op Zuid eigenlijk naar de klote is en dat het weinig zin heeft om je computer te molesteren. Je logt opnieuw in (zie boven). Je belandt op de pagina waar je kort tevoren nog trachtte kaartjes te bestellen. Ergens denk je; waarom doe ik dit? Omdat je g… Dit is niet voor herhaling vatbaar. Wijzer en vooral een stuk ouder geworden, klik je op ‘automatisch plaatsen kiezen’.

Je hebt keurig het vakje ‘uitsluitend stoelen naast elkaar’ NIET aangevinkt en je klikt aan: drie kaarten en wat gebeurt er? Nou… De melding ‘er zijn niet genoeg plaatsen naast elkaar’ verschijnt. Het hoeft verder geen betoog dat, alhoewel ik het beleg van Stalingrad, D-Day alsmede de Hongerwinter niet heb meegemaakt, ik het toch aandurfde een nieuwe poging te wagen die uiteindelijk als resultaat had dat ik buiten op straat een paar zwaar gehandicapte lilliputters met het syndroom van down volkomen in elkaar heb geslagen.

Ik ben van plan een stukje te schrijven over amnesie. Mijn volgende column gaat over vergeetachtigheid. De krokus is een geslacht uit de lissenfamilie. Eenzaadlobbig zijn ze, die iridacea. Zie je wel. Het is makkelijk om iemand anders de schuld te geven als je geheugen je in de steek laat. Maar wie? De familie van iridacea telt ongeveer 1500 soorten waarvan de safraankrokus het meest interessant is, wat rendement betreft.

De opvatting van mijn huisarts over rendement heeft sinds de terreur van de zorgverzekeraars een wending genomen waarvan men zou zeggen: Hoe noem je dat? Geheugenverlies heeft ook positieve kanten, die mij momenteel niet te binnen willen schieten, maar als de overheid zelfs het roken op een terras gaat verbieden, zeg ik: Kijk nou eens naar de Arboriginals, dat waren toch de eerste bewoners van het Australische continent en die Austraalnegers hadden Wollongong of All Night Long van Big Jay McNeely. Daar wil ik van afwezen, maar niemand zegt iets.

Het is niet vreemd dat die klimaatspastici zich in allerlei bochten wringen. Het is nu eenmaal onvermijdbaar dat men op den duur eh, een stadion bereikt dat - en dat zeg ik met alle respect. Nu ben ik het even kwijt, maar je begrijpt wat ik bedoel. We zullen uiteindelijk allemaal rekening moeten houden met - hoe noem je dat? - het inzicht, het besef dat, en dan heb ik het niet over mijzelf. Ik bedoel: sommigen zullen daar anders over denken, maar het is toch: hoeveel zielen, hoe schoner het volk, of zeg ik nou iets dat bij de heersende opvatting van - ik zeg maar - het individualisme dat alle kanten uitgaat.

Neem nou bijvoorbeeld, hoe heettie ook al weer? Met dat boek van hem over dat hij met die vriendin. Zij was ooit getrouwd met die gozer uit die televisieserie met die lange neger, die later nog van die dingen - hoe heten ze ook alweer?- is gaan verkopen met die gabber van hem. Weet je wel? Nou ja, anyway, je begrijpt wat ik wil zeggen. Ik heb hier ergens nog de notities liggen. Wacht even, ik pak ze er bij, maar waar had ik ze ook alweer opgeborgen? Ik heb een speciaal plekje voor dat soort zaken. Zodat ik het niet kwijt raak. Handig als je kwijt bent wat je zoekt. Eigenlijk is het niet zoek, maar ik heb het dan niet meteen paraat. Dan is het nog wel ergens, maar waar het dan is, dat is niet helemaal duidelijk. Vandaar die speciale opbergplek, die overigens na de laatste verhuizing compleet onvindbaar is.

Dus als je echt goeie filet van dat varken met die zwarte poten wil kopen, moet je naar - hoe heet die slager ook alweer? - Hij zit op de - hoe heet die straat? - een soort tuin is het met zo’n park en go zone, of hoe noem je dat? Dat je even je auto kwijt kunt. Ooit had ik ook een auto. Parkeren, dat is het woord dat ik zocht. Precies, zoekt en gij zult vinden, maar die auto heb ik nooit meer gezien. Dat komt ook omdat ik een bril heb met van die vocale glazen. Die ligt waarschijnlijk nog in het handschoenenkastje, maar dat weet ik niet zeker. Wil jij nog wat drinken? Had je melk in je koffie? Twee klontjes toch?

Het is natuurlijk volkomen onzin dat de opwarming van de aarde de schuld is van die buitenaardse asielzoekers. Ze zitten nou in zo’n beeldende kunstcentrum voor zo’n griepprik. Koptelefoons verkocht die gozer. Wil jij nog wat drinken of had ik dat al gevraagd? Ik heb echt een geheugen als dat ding met die gaatjes. Mijn arts vroeg of ik er al lang last van heb. Ik weet ook wel dat je niet de draak moet steken met, hoe heet dat? Volgens mij komt het door Correct, want als Correct het niet heeft. Precies. Vergeet het dan maar. Je kunt er wel grappen over maken. Zo van: ik heb last van onthoudingsverschijnselen, maar wat schiet je er mee op?

Marktwerking wou ik zeggen. Ik weet alleen niet meer in welk verband. Vergiet. Het gebeurt regelmatig dat het mij te binnen schiet op de plee, maar je wilt toch eerst lekker afbouten, voordat je het op papier zet. Daarvoor zijn die memoblokjes best wel handig. Ik begrijp wel waarom die papiertjes een kleurtje hebben, maar dan liggen ze vaak op een onvindbare plaats en wees nou eerlijk, om je reet er mee af te vegen? Verband. Nou weet ik het weer: farmaceutische industrie, maar vaak is het zo dat, als ik wat op zo’n memopapiertje heb geschreven, ik bij god niet meer weet wat de bedoeling is. Kijk, een boodschappenlijstje is best wel handig als je gaat shoppen, maar als je één woord hebt opgeschreven en je bent de hele contens kwijt, dan heb je er ook geen dinges meer aan. Dan kom je thuis met de verkeerde spullen en is de koffie op.

Trouwens, wil jij nog wat drinken? O, je hebt nog. Van die hulpmiddelen, zoals een fluitketel of een zoemer op de wasdroger, werken wel, maar als je het gas aan laat, dan. Help mij onthouden dat ik van de week nog die vent van de je weet wel bel en de belastingaangifte invul. Dat gezeik met dat - hoe heet het? - die toeslag, daar word je toch ook niet goed van. Die registergozer heeft mijn inkomen ook in de verkeerde box geanalyseerd. Zullen we nog wat drinken? Van de week was ik nog bij die kunstschilder. Hij wordt nou door de gemeente zijn - hoe heet dat? - uitgezet. Het is toch een schande. Die gasten zitten er al twintig jaar. Had jij nou zo’n digitale memorecorder? Ik weet ook wel dat je, maar waar ligt mijn mobiel dan? Ik schrijf het wel op als ik mijn pen kan vinden. Registeraccountant heet het. Tja, die gasten maken eigenlijk de dienst uit en de politiek heeft er geen zak over te zeggen. De ene gozer van SP heeft er wel eens iets aan proberen te doen, maar wat precies weet ik niet meer.

Wat wil die Mark Wilders nou? Een revolver? Het lijkt wel of de hele Nederlandse je weet wel steeds debieler wordt. Hoe noem je dat? Functioneel analfabeet. Nou dan. Hele bevolkingsgroepen kunnen geen letter meer lezen, maar wel ouwehoeren over die bootvluchtelingen. Die tokkies kijken heel de tijd naar SBS omdat daar geen ondertiteling is. Ik zou flink je weet wel maken als ik die kunstenaars was. Die gasten zitten er al dertig jaar en ze worden nou uit hun atelier gezet. Wat krijg je dan? Dan komt er weer zo’n projectkakker die zijn zakken loopt te vullen. Revolte? Die blonde nsb’er laat nou echt zijn ware aars zien. Wou jij nog wat drinken of heb je nog? Waar was ik gebleven? O ja, je zou die memorecorder voor me meenemen of had ik dat al gevraagd?

Je wordt toch strontziek van die belastingen. Nou hebben ze mij weer in de verkeerde box aangeslagen. Help mij onthouden dat ik die aanklacht nog moet indienen en ik moet ook mijn vakantiefoto’s nog inplakken. Projectontwikkelaar noemen ze dat. Die ontwikkelen alleen hun eigen portemonnee. Ze hadden laatst zo’n projectje in de binnenstad. Hoe heet dat? Maar goed, van de week stond in de krant een verhaal over de fraude bij die club van hoe heet tie vent? Niet te filmen. Nou vergeet ik helemaal wat te drinken in te schenken. Pata negra filet is het. Best wel duur, ik geloof iets van 2,75 per gram, maar lekker! Je moet alleen onthouden om ze op tijd om te draaien.

Atelier, raar woord eigenlijk. Heb jij nou die cd van hoe heet tie nog gekocht? Met die drummer. Hij zat vroeger bij die Engelse band met die donkere zangeres, die later nog met die bassist van die heavy metal band is getrouwd. Ze hadden een hitje met. Hoe heet dat nummer nou? Ik zoek het wel even op. Eigenlijk moet ik al mijn cd’s nog op volgorde zetten, maar dat zijn van die kut karweitjes die steeds blijven liggen. Ze zijn nog op tournee geweest met die ene band in het voorprogramma. Ze maken van die, hoe noem je dat? Het was zo’n stroming uit de jaren tachtig.

Heb jij trouwens mijn sleutels ergens gezien? Ik las ergens dat ze bij. Nou ja, die zaak dus een harde schijf verkopen van één megabyte. Weet niet meer voor hoeveel, maar vond het wel interessant. O ja, New Wave. Is dit mijn glas? Zal ik wat te knabbelen inschenken? Een toastje met gerookte zalm misschien? Vette vis schijnt goed voor je geheugen te zijn.